Vrijdag 8 februari, 9.04. Het vertrek.

Vanmorgen ben ik om 4.45 uur opgestaan. In alle vroegte heb ik wat gegeten en een paar boterhammen klaargemaakt voor de rest van de dag. Ik heb mama een dikke knuffel gegeven (die was voor de gelegenheid ook zo vroeg opgestaan) en daarna ben ik met papa in de auto naar Schiphol gestapt. De grote koffer propvol dikke truien, mutsen en extra leggings is ingecheckt, papa is na een knuffel ook weer terug naar huis en nu wacht ik geduldig bij gate B35 op het vliegtuig. Samen met een kop thee heb ik alle tijd om deze eerste blog te schrijven. 

De afgelopen weken heb ik steeds afscheid moeten nemen van familie, vrienden en bekenden. Ik heb veel kaartjes en kleine cadeautjes gekregen. Het gekke is (tenminste, ik vind het gek) dat ik toch nog helemaal niet het gevoel heb dat ik straks op het vliegtuig stap en dan over 4 maanden pas weer thuis kom. Deze realisatie zal straks wel komen als ik ben aangekomen, want er zijn nogal wat nieuwe dingen die ik in de komende periode ga meemaken. 

Voor het eerst alleen naar het buitenland. Voor het eerst alleen vliegen. Voor het eerst op kamers. Voor het eerst de was doen (oeps). Voor het eerst in een andere taal nieuwe mensen ontmoeten. Voor het eerst naar een buitenlandse stageschool. 

Toen ik een jaar geleden eens begon na te denken over de invulling van mijn minor, had ik dit misschien niet direct verwacht. Ik wilde graag naar het buitenland, maar gewoon ergens waar het lekker weer is en je in je korte broek kan rondlopen. Toch heb ik uiteindelijk de keuze gemaakt om naar Finland te gaan. Ondanks dat het daar niet bepaald warm is, heb ik er geen spijt van. Helsinki schijnt een mooie stad te zijn en de Finse natuur ziet er, op foto's in ieder geval, prachtig uit. Ook op het gebied van onderwijs is Finland een interessante bestemming. Het zal vast niet allemaal mee gaan vallen, er zullen tegenslagen zijn. Maar voor nu heb ik gewoon ontzettend veel in om te vertrekken. Ik kijk uit naar deze fantastische ervaring en ontdekking die ik hopelijk nooit meer zal vergeten.